э́рэ

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, нескланяльны

адз. мн.
Н. э́рэ э́рэ
Р. э́рэ э́рэ
Д. э́рэ э́рэ
В. э́рэ э́рэ
Т. э́рэ э́рэ
М. э́рэ э́рэ

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

э́рэ нескл., ср. (монета) э́ре

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

э́рэ, нескл., н.

У скандынаўскіх краінах — дробная разменная манета, сотая частка кроны.

[Дацк. øre, нарв. øre, швед. öre.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́ре (монета) э́рэ нескл., ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)