эйфары́я

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. эйфары́я
Р. эйфары́і
Д. эйфары́і
В. эйфары́ю
Т. эйфары́яй
эйфары́яю
М. эйфары́і

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

эйфары́я ж., мед., перен. эйфори́я

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

эйфары́я, ‑і, ж.

Стан прыўзнятага настрою, бестурботнасці, здаволення, якое не адпавядае аб’ектыўным умовам.

[Грэч. euphoria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эйфори́я психол. эйфары́я, -ры́і ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)