эйфарыя, ‑і, ж.

Стан прыўзнятага настрою, бестурботнасці, здаволення, якое не адпавядае аб’ектыўным умовам.

[Грэч. euphoria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)