шху́на, -ы, мн. -ы, шхун, ж.

Марское судна, якое мае дзве або некалькі мачтаў з касымі парусамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шху́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шху́на шху́ны
Р. шху́ны шху́н
Д. шху́не шху́нам
В. шху́ну шху́ны
Т. шху́най
шху́наю		 шху́намі
М. шху́не шху́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шху́на ж., мор. шху́на

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шху́на мор. шху́на, -ны ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шху́на, ‑ы, ж.

Парусы карабель, які мае дзве або некалькі мачтаў з касымі парусамі. Не будзе кідацца акіян На фарштэвень шхуны маёй. Караткевіч. Мора баразнілі рыбацкія шхуны, баркасы. Карпаў.

[Англ. schooner.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднама́чтавы, ‑ая, ‑ае.

З адной мачтай. Аднамачтавая шхуна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)