шу́мны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
шу́мны |
шу́мная |
шу́мнае |
шу́мныя |
| Р. |
шу́мнага |
шу́мнай
шу́мнае |
шу́мнага |
шу́мных |
| Д. |
шу́мнаму |
шу́мнай |
шу́мнаму |
шу́мным |
| В. |
шу́мны (неадуш.)
шу́мнага (адуш.) |
шу́мную |
шу́мнае |
шу́мныя (неадуш.)
шу́мных (адуш.) |
| Т. |
шу́мным |
шу́мнай
шу́мнаю |
шу́мным |
шу́мнымі |
| М. |
шу́мным |
шу́мнай |
шу́мным |
шу́мных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шу́мны², -ая, -ае.
Які ўтварае на сваёй паверхні пену, пеністы.
Ш. напітак.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шу́мны¹, -ая, -ае.
1. Які стварае шум¹ (у 1 знач.); гучны.
Ш. струмень.
Шумная размова.
2. Такі, дзе многа шуму¹ (у 1 знач.), надта ажыўлены.
Шумная аўдыторыя.
3. перан. Які выклікае шум¹ (у 2 знач.), сенсацыю.
Ш. поспех.
4. Які з’яўляецца шумам¹ (у 3 знач.), утвараецца пры дапамозе шуму¹ (спец.).
Шумныя гукі.
|| наз. шу́мнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шу́мны I в разн. знач. шу́мный;
~ная размо́ва — шу́мный разгово́р;
~ная ву́ліца — шу́мная у́лица;
~нае жыццё — шу́мная жизнь;
ш. по́спех — шу́мный успе́х;
~ныя зы́чныя — лингв. шу́мные согла́сные
шу́мны II вспе́ненный, пе́нистый, пе́нный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шу́мны 1, ‑ая, ‑ае.
1. Які стварае, робіць шум 1 (у 1 знач.). Вада ў калонцы была сцюдзёная, і Піхамір з ахвотаю стаў пад шумны струмень. Чыгрынаў. Патрэскваюць галіны бярозы ў шумным ветры. Пестрак.
2. Які робіць шмат шуму, гучна гаворыць; крыклівы і пад. (пра чалавека). Штодзень збіраліся на полі Мы, хлапчукі, у шумны гурт. Смагаровіч. Гэткай жа шумнай кампаніяй адправіліся на вакзал. Шыцік. Паводзіны.. [Соні] нічым не адрозніваліся ад ранейшых, яна была ўсё такой жа, вясёлай і шумнай, поўная бесклапотнага смеху. Ракітны.
3. Які суправаджаецца шумам, адбываецца з шумам (у 1, 2 знач.). Шумныя спрэчкі. □ З прычыны добрай пагоды і святочнага дня сход асабліва мнагалюдны і шумны. Крапіва. Шашы ўспаміналіся падзеі вясельнага дня: вяселле было багатае і шумнае. Шамякін. [Зіну] цягнула на шумныя вечары, танцы, дзе было ёй цікава і дзе не трэба было непакоіцца, як падумаюць аб табе іншыя. Шыцік. // Які праяўляецца, выражаецца бурна, з шумам. «Віват! Жаданы госць!» — і ў захапленні шумным Гасціннасць расчыніла дзверы насцеж. Панчанка. // Гучны. Шумная гамонка.. адарвала Святлану ад роздуму. Шахавец.
4. Поўны кіпучай дзейнасці, напоўнены шумам, ажыўлены. Шумная вуліца. Шумны двор. □ Прывезлі ёлку прадаваць На гарадскі на шумны рынак. Танк. Белы дом стаіць пры шумным скверы Паміж ліп і клёнаў маладых. Непачаловіч. // перан. Поўны здарэнняў, трывог; неспакойны. Па следу шумнага, напружанага дня, Нарэшце, завітала цішыня. Корбан.
5. перан. Які выклікае шум (у 4 знач.), прыцягвае да сябе ўвагу, цікавасць. Музычны фільм «Карнавальная ноч» меў шумны поспех. «Маладосць».
шу́мны 2, ‑ая, ‑ае.
Які ўтварае на сваёй паверхні пену (пра напітак); пеністы. Шумнае віно. Шумнае піва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
грукатлі́вы, -ая, -ае.
Які стварае грукат; шумны.
Г. вадаспад.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
шумли́вый шумлі́вы; (шумный) шу́мны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шу́мный прям., перен. шу́мны;
шу́мная компа́ния шу́мная кампа́нія;
шу́мный успе́х шу́мны по́спех.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
валтузня́, -і́, ж. (разм.).
Шумны бязладны рух.
За сцяной чулася нейкая в.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фуро́р, -у, м.
Шумны публічны поспех.
Кніга зрабіла сапраўдны ф. у грамадстве.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)