шу́мны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. шу́мны шу́мная шу́мнае шу́мныя
Р. шу́мнага шу́мнай
шу́мнае		 шу́мнага шу́мных
Д. шу́мнаму шу́мнай шу́мнаму шу́мным
В. шу́мны (неадуш.)
шу́мнага (адуш.)		 шу́мную шу́мнае шу́мныя (неадуш.)
шу́мных (адуш.)
Т. шу́мным шу́мнай
шу́мнаю		 шу́мным шу́мнымі
М. шу́мным шу́мнай шу́мным шу́мных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шу́мны², -ая, -ае.

Які ўтварае на сваёй паверхні пену, пеністы.

Ш. напітак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́мны¹, -ая, -ае.

1. Які стварае шум¹ (у 1 знач.); гучны.

Ш. струмень.

Шумная размова.

2. Такі, дзе многа шуму¹ (у 1 знач.), надта ажыўлены.

Шумная аўдыторыя.

3. перан. Які выклікае шум¹ (у 2 знач.), сенсацыю.

Ш. поспех.

4. Які з’яўляецца шумам¹ (у 3 знач.), утвараецца пры дапамозе шуму¹ (спец.).

Шумныя гукі.

|| наз. шу́мнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шу́мны I в разн. знач. шу́мный;

~ная размо́ва — шу́мный разгово́р;

~ная ву́ліца — шу́мная у́лица;

~нае жыццё — шу́мная жизнь;

ш. по́спех — шу́мный успе́х;

~ныя зы́чныя — лингв. шу́мные согла́сные

шу́мны II вспе́ненный, пе́нистый, пе́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́мны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які стварае, робіць шум ​1 (у 1 знач.). Вада ў калонцы была сцюдзёная, і Піхамір з ахвотаю стаў пад шумны струмень. Чыгрынаў. Патрэскваюць галіны бярозы ў шумным ветры. Пестрак.

2. Які робіць шмат шуму, гучна гаворыць; крыклівы і пад. (пра чалавека). Штодзень збіраліся на полі Мы, хлапчукі, у шумны гурт. Смагаровіч. Гэткай жа шумнай кампаніяй адправіліся на вакзал. Шыцік. Паводзіны.. [Соні] нічым не адрозніваліся ад ранейшых, яна была ўсё такой жа, вясёлай і шумнай, поўная бесклапотнага смеху. Ракітны.

3. Які суправаджаецца шумам, адбываецца з шумам (у 1, 2 знач.). Шумныя спрэчкі. □ З прычыны добрай пагоды і святочнага дня сход асабліва мнагалюдны і шумны. Крапіва. Шашы ўспаміналіся падзеі вясельнага дня: вяселле было багатае і шумнае. Шамякін. [Зіну] цягнула на шумныя вечары, танцы, дзе было ёй цікава і дзе не трэба было непакоіцца, як падумаюць аб табе іншыя. Шыцік. // Які праяўляецца, выражаецца бурна, з шумам. «Віват! Жаданы госць!» — і ў захапленні шумным Гасціннасць расчыніла дзверы насцеж. Панчанка. // Гучны. Шумная гамонка.. адарвала Святлану ад роздуму. Шахавец.

4. Поўны кіпучай дзейнасці, напоўнены шумам, ажыўлены. Шумная вуліца. Шумны двор. □ Прывезлі ёлку прадаваць На гарадскі на шумны рынак. Танк. Белы дом стаіць пры шумным скверы Паміж ліп і клёнаў маладых. Непачаловіч. // перан. Поўны здарэнняў, трывог; неспакойны. Па следу шумнага, напружанага дня, Нарэшце, завітала цішыня. Корбан.

5. перан. Які выклікае шум (у 4 знач.), прыцягвае да сябе ўвагу, цікавасць. Музычны фільм «Карнавальная ноч» меў шумны поспех. «Маладосць».

шу́мны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які ўтварае на сваёй паверхні пену (пра напітак); пеністы. Шумнае віно. Шумнае піва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шу́мны lärmend, geräuschvoll; laut; lärmerfüllt;

шу́мныы по́спех Bómbenerfolg m -(e)s, -e;

шу́мныая ву́ліца verkéhrsreiche Stráße, Stráße mit régem [lébhaftem] Verkéhr [hóhem Verkéhrsaufkommen]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грукатлі́вы, -ая, -ае.

Які стварае грукат; шумны.

Г. вадаспад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шумли́вый шумлі́вы; (шумный) шу́мны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шу́мный прям., перен. шу́мны;

шу́мная компа́ния шу́мная кампа́нія;

шу́мный успе́х шу́мны по́спех.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

валтузня́, -і́, ж. (разм.).

Шумны бязладны рух.

За сцяной чулася нейкая в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)