штэ́вень
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
штэ́вень |
штэ́ўні |
| Р. |
штэ́ўня |
штэ́ўняў |
| Д. |
штэ́ўню |
штэ́ўням |
| В. |
штэ́вень |
штэ́ўні |
| Т. |
штэ́ўнем |
штэ́ўнямі |
| М. |
штэ́ўні |
штэ́ўнях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
штэ́вень, род. штэ́ўня м., мор. ште́вень
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
штэ́вень, штаўня, м.
Спец. Асабліва трывалая частка корпуса судна, якой завяршаецца каркас судна на носе і карме.
[Гал. steven.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ште́вень мор. штэ́вень, род. штэ́ўня м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)