штэ́вень

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. штэ́вень штэ́ўні
Р. штэ́ўня штэ́ўняў
Д. штэ́ўню штэ́ўням
В. штэ́вень штэ́ўні
Т. штэ́ўнем штэ́ўнямі
М. штэ́ўні штэ́ўнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

штэ́вень, род. штэ́ўня м., мор. ште́вень

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штэ́вень, штаўня, м.

Спец. Асабліва трывалая частка корпуса судна, якой завяршаецца каркас судна на носе і карме.

[Гал. steven.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штэ́вень м. марск. Stéven [-vən] m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

штэ́вень

(гал. steven)

частка корпуса судна, якой завяршаецца каркас судна на носе і карме.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ште́вень мор. штэ́вень, род. штэ́ўня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Stéven

[-v-]

m -s, - марск. штэ́вень

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

tram, ~u

м. буд. трама; бэлька;

2. мар. транец;

3. мар. штэвень

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)