шна́ранне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шна́ранне шна́ранні
Р. шна́рання шна́ранняў
Д. шна́ранню шна́ранням
В. шна́ранне шна́ранні
Т. шна́раннем шна́раннямі
М. шна́ранні шна́раннях

Крыніцы: piskunou2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

шна́рыць, -ру, -рыш, -рыць; незак. (разм.).

Шукаць навобмацак або заходзіць, заглядваць у розныя месцы, шукаючы каго-, што-н.

Ш. па закутках.

◊

Шнарыць вачамі — пільна ўглядацца, шукаць позіркам.

|| наз. шна́ранне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́скание

1. шны́ранне, -ння ср.; го́йсанне, -ння ср., бе́ганне, -ння ср.;

2. шна́ранне, -ння ср., шны́ранне, -ння ср., шны́паранне, -ння ср.; бе́ганне, -ння ср.;

3. ры́сканне, -ння ср.; см. ры́скать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)