шна́ранне
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне
| шна́ранне | шна́ранні | |
| шна́рання | шна́ранняў | |
| шна́ранню | шна́ранням | |
| шна́ранне | шна́ранні | |
| шна́раннем | шна́раннямі | |
| шна́ранні | шна́раннях |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)