шарні́р
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
шарні́р |
шарні́ры |
| Р. |
шарні́ра |
шарні́раў |
| Д. |
шарні́ру |
шарні́рам |
| В. |
шарні́р |
шарні́ры |
| Т. |
шарні́рам |
шарні́рамі |
| М. |
шарні́ры |
шарні́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
шарні́р, -а, мн. -ы, -аў, м.
Рухомае злучэнне дзвюх частак механізма, якое дазваляе ім паварочвацца пад вуглом.
Лямпа на шарнірах.
Як на шарнірах хто-н. (неспакойна хуткі ў рухах; разм.).
|| прым. шарні́рны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
шарні́р, ‑а, м.
Рухомае злучэнне дэталей, канструкцый, якое дазваляе змацаваным часткам паварочвацца пад вуглом. Шаравыя шарніры. Устаноўка на шарнірах.
[Ням. Scharnier.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарни́р техн. шарні́р, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
карда́нны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да кардана. Карданны вал. Карданная перадала. Карданны шарнір.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́севы, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да восі. Восевы шарнір. // Які з’яўляецца воссю. Восевая лінія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
шарні́рны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да шарніра, уяўляе сабой шарнір. Шарнірны механізм. Шарнірныя вузлы. // Зроблены на шарнірах, з шарнірамі. Шарнірная перадача. Шарнірнае злучэнне дэталі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)