шарні́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. шарні́р шарні́ры
Р. шарні́ра шарні́раў
Д. шарні́ру шарні́рам
В. шарні́р шарні́ры
Т. шарні́рам шарні́рамі
М. шарні́ры шарні́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шарні́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Рухомае злучэнне дзвюх частак механізма, якое дазваляе ім паварочвацца пад вуглом.

Лямпа на шарнірах.

Як на шарнірах хто-н. (неспакойна хуткі ў рухах; разм.).

|| прым. шарні́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шарні́р м., тех. шарни́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

шарні́р, ‑а, м.

Рухомае злучэнне дэталей, канструкцый, якое дазваляе змацаваным часткам паварочвацца пад вуглом. Шаравыя шарніры. Устаноўка на шарнірах.

[Ням. Scharnier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шарнір

т. 17, с. 381

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шарні́р м тэх Gelénk n -(e)s, -e; Scharníer n -s, -e;

на шарні́рах gelénkig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

карда́нны шарні́р

т. 8, с. 65

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

шарни́р техн. шарні́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карда́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да кардана. Карданны вал. Карданная перадала. Карданны шарнір.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́севы, ‑ая, ‑ае.

Які мае дачыненне да восі. Восевы шарнір. // Які з’яўляецца воссю. Восевая лінія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)