чэ́рнець
назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
чэ́рнець |
чэ́рнеці |
| Р. |
чэ́рнеці |
чэ́рнецей
чэ́рнецяў |
| Д. |
чэ́рнеці |
чэ́рнецям |
| В. |
чэ́рнець |
чэ́рнецей
чэ́рнецяў |
| Т. |
чэ́рнеццю |
чэ́рнецямі |
| М. |
чэ́рнеці |
чэ́рнецях |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
чэ́рнець ж., зоол. че́рнеть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чэ́рнець, ‑і, ж.
Агульная назва двух відаў нырцовай качкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
че́рнеть зоол. чэ́рнець, -ці ж., ныро́к, -рка́ м., нырэ́ц, -рца́ м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Нырэ́ц, нырец ’скачок у ваду’ (Бяльк., ТСБМ), ’від качкі’ (Грыг., Гарэц.), нырэ́ц, норэ́ц ’скачок у ваду; балотная птушка, чомга’ (ТС), нырэц, нурэ́ц ’вадзяная птушка нур’ (Дразд.), сюды ж нырок‑чубацік ’чэрнець чубатая’ (Інстр. 2). Ад ныра́ць, гл. таксама нор, нурок, нырка 2.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
чуба́ты, ‑ая, ‑ае.
1. З чубам (у 1, 2 і 4 знач.). На прызбе чубаты салдат-гарманіст на ўвесь мах расцягваў трохрадку. Ставер. // Які формай нагадвае чуб (пераважна пра расліны). Зіна спынілася, прыслухалася. Дзесьці ўнізе, сярод чубатых вяршалін ні то кіпарысаў, ні то таполяў спяваў салавей. Лось. Цокат, грукат па дарозе, А з дарогі — пыл густы На бярозы, Вербалозы, На чубатыя кусты. Бялевіч.
2. Як састаўная частка некаторых батанічных і заалагічных назваў. Чубаты шалфей. Чубатая чэрнець. Чубаты рабчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)