часно́чнік
‘грыб’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
часно́чнік |
часно́чнікі |
| Р. |
часно́чніка |
часно́чнікаў |
| Д. |
часно́чніку |
часно́чнікам |
| В. |
часно́чнік |
часно́чнікі |
| Т. |
часно́чнікам |
часно́чнікамі |
| М. |
часно́чніку |
часно́чніках |
Крыніцы:
nazounik2008,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
часно́чнік, ‑а, м.
Шапкавы грыб сямейства радоўкавых з рэзкім пахам і смакам часнаку.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чесно́чница ж.
1. зоол. часно́чніца, -цы ж.;
2. бот. часно́чнік, -ку м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)