часно́чнік

‘грыб’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. часно́чнік часно́чнікі
Р. часно́чніка часно́чнікаў
Д. часно́чніку часно́чнікам
В. часно́чнік часно́чнікі
Т. часно́чнікам часно́чнікамі
М. часно́чніку часно́чніках

Крыніцы: nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

часно́чнік, ‑а, м.

Шапкавы грыб сямейства радоўкавых з рэзкім пахам і смакам часнаку.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Часночнік, гл. Часночны грыб

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

чесно́чница ж.

1. зоол. часно́чніца, -цы ж.;

2. бот. часно́чнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)