чаро́тніца

‘расліна’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. чаро́тніца
Р. чаро́тніцы
Д. чаро́тніцы
В. чаро́тніцу
Т. чаро́тніцай
чаро́тніцаю
М. чаро́тніцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чаро́тніца

‘птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. чаро́тніца чаро́тніцы
Р. чаро́тніцы чаро́тніц
Д. чаро́тніцы чаро́тніцам
В. чаро́тніцу чаро́тніц
Т. чаро́тніцай
чаро́тніцаю		 чаро́тніцамі
М. чаро́тніцы чаро́тніцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

чаро́тніца ж., бот. двуки́сточник м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

чаро́тніца ​1, ‑ы, ж.

Шматгадовая травяністая кармавая расліна сямейства злакавых з высокімі шматлікімі сцёбламі, густа ўкрытымі шырокалінейным лісцем. Кусцілася чаротніца, над ёй узнімаліся абсыпаныя пылком свеч[кі] лісахвосту. Асіпенка.

чаро́тніца ​2, ‑ы, ж.

Птушка атрада жураўлепадобных, якая жыве на зарослых чаротам і трыснягом вадаёмах.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камы́шница зоол. чаро́тніца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лісахво́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Травяністая кармавая расліна сямейства злакавых з суквеццем у выглядзе мяцёлкі. Кусцілася чаротніца, над ёй узнімаліся абсыпаныя пылком свеч[к]і лісахвосту. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)