ціхмя́ны, -ая, -ае.

Паслухмяны, пакорлівы, лагодны.

|| наз. ціхмя́насць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціхмя́ны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ціхмя́ны ціхмя́ная ціхмя́нае ціхмя́ныя
Р. ціхмя́нага ціхмя́най
ціхмя́нае		 ціхмя́нага ціхмя́ных
Д. ціхмя́наму ціхмя́най ціхмя́наму ціхмя́ным
В. ціхмя́ны (неадуш.)
ціхмя́нага (адуш.)		 ціхмя́ную ціхмя́нае ціхмя́ныя (неадуш.)
ціхмя́ных (адуш.)
Т. ціхмя́ным ціхмя́най
ціхмя́наю		 ціхмя́ным ціхмя́нымі
М. ціхмя́ным ціхмя́най ціхмя́ным ціхмя́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ціхмя́ны ти́хий, кро́ткий; сми́рный; смире́нный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціхмя́ны, ‑ая, ‑ае.

Паслухмяны, пакорлівы, лагодны, рахманы. Шафёр Кузьма Круглы — малады ціхмяны хлопец. Навуменка. Зрабіліся вялікія вочы ў Лізы: ні разу яшчэ не бачыла яна маці, ціхмяную, пакорлівую, вось такой. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ціхма́ны разг., см. ціхмя́ны

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

смире́нный пако́рны, пако́рлівы, ці́хі, ціхмя́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сми́рный ці́хі, спако́йны, ціхмя́ны; (о животных — ещё) рахма́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціхма́ны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Тое, што і ціхмяны. Глушак зноў паглядзеў на лысаватага: а гэты, можа, і праўда ціхманы і добры. Мележ. Даўней Хведар быў ціхманы, сарамлівы і крыху цельпукаваты хлопец. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

смире́нник уст., теперь ирон. ціхмя́ны, -нага м., пако́рлівы, -вага ж.; ціхо́ня, -ні м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Слухмя́ны ‘паслушны’ (Нас., Касп., Растарг., Байк. і Некр.). Параўн. укр. слухмʼя́ний ‘тс’. Карскі (2–3, 43) мяркуе пра запазычанне з украінскай, дзе вядомы варыянт слухня́ний ‘тс’, параўн. слуха́вы ‘тс’ (Нас.). Да словаўтварэння параўн. руцьмя́ны, ціхмя́ны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)