ці́нькаць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Утвараць гукі, падобныя на «цінь-цінь» (пра птушак).

Цінькае сініца на асіне.

|| аднакр. ці́нькнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. ці́ньканне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ці́нькаць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. ці́нькаю ці́нькаем
2-я ас. ці́нькаеш ці́нькаеце
3-я ас. ці́нькае ці́нькаюць
Прошлы час
м. ці́нькаў ці́нькалі
ж. ці́нькала
н. ці́нькала
Загадны лад
2-я ас. ці́нькай ці́нькайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час ці́нькаючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ці́нькаць несов., разг. те́нькать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́нькаць, ‑ае; незак.

Разм. Абзывацца гукамі, падобнымі на «цінь-цінь» (пра птушак, часцей сініц). Цінькае сініца ў асінніку. Вялюгін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

те́нькать несов., разг. ці́нькаць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ці́нькнуць, ‑не; зак.

Аднакр. да цінькаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выцяле́нькваць

‘цінькаць, спяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выцяле́нькваю выцяле́нькваем
2-я ас. выцяле́нькваеш выцяле́нькваеце
3-я ас. выцяле́ньквае выцяле́нькваюць
Прошлы час
м. выцяле́нькваў выцяле́ньквалі
ж. выцяле́ньквала
н. выцяле́ньквала
Загадны лад
2-я ас. выцяле́ньквай выцяле́ньквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выцяле́нькваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ці́ньканне, ‑я, н.

Разм. Дзеянне паводле знач. дзеясл. цінькаць, а таксама гукі гэтага дзеяння. Сады.. агалошваюцца нястомным ціньканнем сініц. Навуменка. Зноў чуецца тоненькае ціньканне сініцы. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сі́ньдзік ‘сінічка’ (Янк. 1), сіндзік ‘тс’ (Янк. БП). Гукапераймальнае, ад крыку сінічкі зінь‑зінь або цінь‑цінь, параўн. ці́нькаць, ці́ньканне сіні́ц (ТСБМ). Булахоўскі (ИАН ОЛЯ, VII, 2, 113) лічыць, што слав. *sinica — гэта ўвогуле назва птушкі па яе крыку, якая потым падверглася народна-этымалагічнаму асэнсаванню і была збліжана з сіні. Гл. сініца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)