ціка́ўны, -ая, -ае.

Які хоча ўсё ведаць, бачыць; дапытлівы.

Ц. вучань.

|| наз. ціка́ўнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ціка́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ціка́ўны ціка́ўная ціка́ўнае ціка́ўныя
Р. ціка́ўнага ціка́ўнай
ціка́ўнае		 ціка́ўнага ціка́ўных
Д. ціка́ўнаму ціка́ўнай ціка́ўнаму ціка́ўным
В. ціка́ўны (неадуш.)
ціка́ўнага (адуш.)		 ціка́ўную ціка́ўнае ціка́ўныя (неадуш.)
ціка́ўных (адуш.)
Т. ціка́ўным ціка́ўнай
ціка́ўнаю		 ціка́ўным ціка́ўнымі
М. ціка́ўным ціка́ўнай ціка́ўным ціка́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ціка́ўны любозна́тельный, пытли́вый; любопы́тный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ціка́ўны, ‑ая, ‑ае.

1. Які імкнецца ўсё ўведаць, убачыць ва ўсіх падрабязнасцях. [Стрэлачнік] быў чалавек цікаўны і вельмі любіў прачуць сёе-тое. Колас. Цікаўныя суседкі адна за адной падбягалі зірнуць на Сташэвічаў лён. Чарнышэвіч. / у знач. наз. ціка́ўны, ‑ага, м.; ціка́ўная, ‑ай, ж. Вакол напіралі цікаўныя, падскаквалі, каб убачыць, каго злавілі. Хомчанка. Сабраліся члены прафкома, прафоргі і так цікаўныя. Карпюк. // Які выяўляе жаданне ўсё ўведаць, убачыць. [Раман] нават не заўважыў цікаўных і не вельмі спагадлівых позіркаў сваіх таварышаў па рабоце. Чарнышэвіч.

2. Які пашырае свой кругагляд, папаўняе веды; дапытлівы. Многаму навучыла яго [Тураўца] — уважлівага, цікаўнага — партыйная работа. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цікаўны, цікавы, дапытлівы

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дапы́тліва-ціка́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дапы́тліва-ціка́ўны дапы́тліва-ціка́ўная дапы́тліва-ціка́ўнае дапы́тліва-ціка́ўныя
Р. дапы́тліва-ціка́ўнага дапы́тліва-ціка́ўнай
дапы́тліва-ціка́ўнае		 дапы́тліва-ціка́ўнага дапы́тліва-ціка́ўных
Д. дапы́тліва-ціка́ўнаму дапы́тліва-ціка́ўнай дапы́тліва-ціка́ўнаму дапы́тліва-ціка́ўным
В. дапы́тліва-ціка́ўны (неадуш.)
дапы́тліва-ціка́ўнага (адуш.)		 дапы́тліва-ціка́ўную дапы́тліва-ціка́ўнае дапы́тліва-ціка́ўныя (неадуш.)
дапы́тліва-ціка́ўных (адуш.)
Т. дапы́тліва-ціка́ўным дапы́тліва-ціка́ўнай
дапы́тліва-ціка́ўнаю		 дапы́тліва-ціка́ўным дапы́тліва-ціка́ўнымі
М. дапы́тліва-ціка́ўным дапы́тліва-ціка́ўнай дапы́тліва-ціка́ўным дапы́тліва-ціка́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

любопы́тствующий прил. ціка́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

любозна́тельный ціка́ўны; (пытливый) дапы́тлівы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пытли́вый дапы́тлівы; (любознательный) ціка́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дасці́пны, -ая, -ае.

1. Які вызначаецца вострым розумам, незвычайным уменнем ярка, трапна, смешна або з’едліва выказаць думку.

Д. чалавек.

Д. фельетон.

Д. жарт.

2. Цікаўны, дапытлівы.

Дасціпнае дзіця.

|| наз. дасці́пнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)