цяжкава́ты, -ая, -ае.

Даволі цяжкі.

Ц. клунак.

|| наз. цяжкава́тасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цяжкава́ты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. цяжкава́ты цяжкава́тая цяжкава́тае цяжкава́тыя
Р. цяжкава́тага цяжкава́тай
цяжкава́тае		 цяжкава́тага цяжкава́тых
Д. цяжкава́таму цяжкава́тай цяжкава́таму цяжкава́тым
В. цяжкава́ты (неадуш.)
цяжкава́тага (адуш.)		 цяжкава́тую цяжкава́тае цяжкава́тыя (неадуш.)
цяжкава́тых (адуш.)
Т. цяжкава́тым цяжкава́тай
цяжкава́таю		 цяжкава́тым цяжкава́тымі
М. цяжкава́тым цяжкава́тай цяжкава́тым цяжкава́тых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цяжкава́ты разг.

1. тяжелова́тый;

ц. воз — тяжелова́тый воз;

2. труднова́тый;

~тая зада́ча — труднова́тая зада́ча

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяжкава́ты, ‑ая, ‑ае.

Даволі цяжкі. Галя падхапіла Вадзімку на рукі. Ён быў ужо цяжкаваты. Сабаленка. Слова цяжкаватае, Слова мудраватае, Слова непрывычнае І страшнаватае — фі-та-тэ-ра-пі-я. Жычка. [Старшыня:] — А сам, можа, паехаў бы ты [Мілоўскі] у Шапятоўскі савет, а? Гэта ў нас цяжкаваты савет. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тяжелова́тый заця́жкі, цяжкава́ты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Лелкава́ты, лепковаты, лепокоеаты ’цяжкаваты ў рухах, грузны, не стройны’ (ТС). Відаць, з *лепехаваты. Да ля‑ пёха (гл.). Гл. таксама лепятала.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

цяжкава́та нареч., разг.

1. тяжелова́то, тяжеле́нько;

2. труднова́то;

1, 2 см. цяжкава́ты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

затрудни́тельный цяжкава́ты; (трудный) ця́жкі;

затрудни́тельное де́ло ця́жкая спра́ва;

затрудни́тельное положе́ние ця́жкае стано́вішча.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цяжкава́та,

1. Прысл. да цяжкаваты.

2. безас. у знач. вык. Пра наяўнасць невялікіх цяжкасцей, перашкод, замінак для каго‑н. у якой‑н. справе, у якім‑н. становішчы. [Якім:] — А што я ў тым атрадзе зрабіў такога? .. Адно толькі цяжкавата было ісці праз праклятыя балоты. Машара. [Валера:] — Можна спачатку на пасадкі [ісці], потым пустку адолець, і напрамкі. Але гэта, мажліва, і цяжкавата табе: лыжкі там няма. Савіцкі. Цяжкавата было спачатку і гаспадарыць [у камуне]. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нело́вкий

1. (неискусный) няспры́тны; (неумелый) няўме́лы; (неуклюжий) нязгра́бны; (нескладный) няскла́дны;

нело́вкое движе́ние нязгра́бны рух;

2. (неудобный) няёмкі; нязру́чны, невыго́дны;

лежа́ть в нело́вком положе́нии ляжа́ць у нязру́чнай по́зе;

3. (не меткий, неудачный) няўда́лы, няўда́чны, нятра́пны;

нело́вкий отве́т няўда́лы (няўда́чны) адка́з;

нело́вкий посту́пок няўда́лы (няўда́чны) учы́нак;

4. (стеснительный, затруднительный) няёмкі, цяжкава́ты;

попа́сть в нело́вкое положе́ние тра́піць у няёмкае стано́вішча;

нело́вкое молча́ние няёмкае маўча́нне;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)