цю́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак. (разм.).
1. гл. цюкаць.
2. каго. Забіць, прыкончыць.
Ц. па галаве.
3. Выпіць.
Ц. па чарцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цю́кнуць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
цю́кну |
цю́кнем |
| 2-я ас. |
цю́кнеш |
цю́кнеце |
| 3-я ас. |
цю́кне |
цю́кнуць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
цю́кнуў |
цю́кнулі |
| ж. |
цю́кнула |
| н. |
цю́кнула |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
цю́кні |
цю́кніце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
цю́кнуўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
цю́кнуць сов., однокр., разг.
1. тю́кнуть; сту́кнуть;
2. (выпить) клю́кнуть;
ц. ча́рачку — клю́кнуть рю́мочку;
3. безл. прийти́ в го́лову;
яму́ ~нула, што тут не ўсё про́ста — ему́ пришло́ в го́лову, что тут не всё про́сто
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цю́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.
Разм.
1. Аднакр. да цюкаць.
2. каго. Забіць, прыкончыць. Шалёная думка была мільганула ў Міхася — цюкнуць шаўца табурэткай па галаве — і канцы ў ваду. Асіпенка. [Арцём:] Прыйшлі мы, вартавога цюкнулі, сувязнога гэтага для адводу звязалі. Брыль. // што. Надбіць. Цюкнуць яйцо.
3. Выпіць. Цюкнуць чарачку.
4. безас. перан. Раптоўна з’явіцца, узнікнуць (пра намер, думку, план і пад.). Адразу ж, у той жа момант, [Базылю] цюкнула: у гэтай варэйцы схавана Язэпава золата. Сачанка.
•••
Цюкнуць у галаву — тое, што і стукнуць у галаву (гл. стукнуць). Тут толькі хлопчыку цюкнула ў галаву: а што калі там Гараська прачнуўся ды выкуліўся з калыскі. Сабаленка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цю́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).
Удараць, утвараючы слабы стук.
Чуваць было, як цюкалі сякеры.
|| аднакр. цю́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.
|| наз. цю́канне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ко́кнуть сов., прост. цю́кнуць, ко́кнуць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цю́кнуты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад цюкнуць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цюк², выкл.
1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння стуку.
2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. цюкаць — цюкнуць і цюкацца — цюкнуцца.
Цюк шыбу і разбіў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цю́кнуты разг. тю́кнутый; сту́кнутый; см. цю́кнуць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
тю́кнуть сов. и однокр., прям., перен., разг. цю́кнуць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)