цю́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; -нуты; зак. (разм.).

1. гл. цюкаць.

2. каго. Забіць, прыкончыць.

Ц. па галаве.

3. Выпіць.

Ц. па чарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цю́кнуць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. цю́кну цю́кнем
2-я ас. цю́кнеш цю́кнеце
3-я ас. цю́кне цю́кнуць
Прошлы час
м. цю́кнуў цю́кнулі
ж. цю́кнула
н. цю́кнула
Загадны лад
2-я ас. цю́кні цю́кніце
Дзеепрыслоўе
прош. час цю́кнуўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

цю́кнуць сов., однокр., разг.

1. тю́кнуть; сту́кнуть;

2. (выпить) клю́кнуть;

ц. ча́рачку — клю́кнуть рю́мочку;

3. безл. прийти́ в го́лову;

яму́ ~нула, што тут не ўсё про́ста — ему́ пришло́ в го́лову, что тут не всё про́сто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цю́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Разм.

1. Аднакр. да цюкаць.

2. каго. Забіць, прыкончыць. Шалёная думка была мільганула ў Міхася — цюкнуць шаўца табурэткай па галаве — і канцы ў ваду. Асіпенка. [Арцём:] Прыйшлі мы, вартавога цюкнулі, сувязнога гэтага для адводу звязалі. Брыль. // што. Надбіць. Цюкнуць яйцо.

3. Выпіць. Цюкнуць чарачку.

4. безас. перан. Раптоўна з’явіцца, узнікнуць (пра намер, думку, план і пад.). Адразу ж, у той жа момант, [Базылю] цюкнула: у гэтай варэйцы схавана Язэпава золата. Сачанка.

•••

Цюкнуць у галаву — тое, што і стукнуць у галаву (гл. стукнуць). Тут толькі хлопчыку цюкнула ў галаву: а што калі там Гараська прачнуўся ды выкуліўся з калыскі. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цю́кнуць

1. гл. цюкаць;

2. разм. (выпіць):

цю́кну ча́рачку eins [éinen] hínter die Bínde gíeßen*;

3. разм. (прыйсці ў галаву) éinfallen vi (s), in den Sinn kómmen*;

і тут мне цю́кнула, што … da ist mir éingefállen [in den Sinn gekómmen], dass …

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

цю́каць, -аю, -аеш, -ае; незак. (разм.).

Удараць, утвараючы слабы стук.

Чуваць было, як цюкалі сякеры.

|| аднакр. цю́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. цю́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́кнуть сов., прост. цю́кнуць, ко́кнуць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цю́кнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад цюкнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цюк², выкл.

1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння стуку.

2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. цюкаць — цюкнуць і цюкацца — цюкнуцца.

Цюк шыбу і разбіў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цю́кнуты разг. тю́кнутый; сту́кнутый; см. цю́кнуць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)