цюк², выкл.
1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння стуку.
2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. цюкаць — цюкнуць і цюкацца — цюкнуцца.
Цюк шыбу і разбіў.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)