цэ́гла

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. цэ́гла
Р. цэ́глы
Д. цэ́гле
В. цэ́глу
Т. цэ́глай
цэ́глаю
М. цэ́гле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цэ́гла, -ы, ж., зб.

Будаўнічы матэрыял у форме прамавугольных брускоў з гліны і іншых асадкавых парод.

|| прым. цагля́ны, -ая, -ае

Ц. будынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэ́гла ж. кирпи́ч м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэ́гла, ‑ы, ж., зб.

Штучны будаўнічы матэрыял у выглядзе прамавугольных брускоў з гліны і іншай мінеральнай сыравіны. Налева ад дарогі стаяў прыгожы домік з чырвонай цэглы. Чарнышэвіч. Гляджу — імчыцца па асфальце, Спяшыць шматтонны самазвал Туды, дзе просяць: — Цэглы дайце!.. Дзе новы ўжо расце квартал. Смагаровіч.

[Ням. Ziegel.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шамо́т, -у, М -мо́це, м. (спец.).

Абпаленая да спякання гліна, а таксама вогнетрывалая цэгла з такой гліны.

|| прым. шамо́тавы, -ая, -ае.

Шамотавая цэгла.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пустаце́лы, -ая, -ае (спец.).

Пусты ў сярэдзіне.

Пустацелая цэгла.

|| наз. пустаце́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цагля́ны, -ая, -ае.

1. гл. цэгла.

2. Які нагадвае колерам цэглу.

Твар цаглянага колеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сама́н, -у, м.

Цэгла-сырэц, зробленая з сумесі гліны, гною, саломы або якіх-н. валакністых матэрыялаў.

|| прым. сама́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

облицо́вочный абліцо́вачны;

облицо́вочный кирпи́ч абліцо́вачная цэ́гла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

огнеупо́рный вогнетрыва́лы;

огнеупо́рный кирпи́ч вогнетрыва́лая цэ́гла;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)