цу́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак, ж.
Тонкі аскепак лучынкі, трэскі, палачкі.
|| памянш.-ласк. цу́рачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.
|| прым. цу́рачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
цу́рка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цу́рка |
цу́ркі |
| Р. |
цу́ркі |
цу́рак |
| Д. |
цу́рцы |
цу́ркам |
| В. |
цу́рку |
цу́ркі |
| Т. |
цу́ркай
цу́ркаю |
цу́ркамі |
| М. |
цу́рцы |
цу́рках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
цу́рка ж. чу́рка, па́лочка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
цу́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.
Кароткі кусочак дрэва. Цётка Яніха раптам пачала расшпільваць цуркі-гузікі ў кажусе. Каліна. / Пра кароткі кусочак галінак маліны, парэчак і пад. Галіна ўзяла лучыну, распаліла агонь у жалезнай пячурцы, наліла шырокі жоўты гляк вадою і паставіла яго зверху на пячурку. У гляк кінула малінавых цурак. Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
цуро́к
‘струмень’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
цуро́к |
цуркі́ |
| Р. |
цурка́ |
цурко́ў |
| Д. |
цурку́ |
цурка́м |
| В. |
цуро́к |
цуркі́ |
| Т. |
цурко́м |
цурка́мі |
| М. |
цурку́ |
цурка́х |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
рю́ха (чурка для игры в городки) цу́рка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
чу́рка ж. цу́рка, -кі ж.; (чурбан) пацурба́лак, -лка м., аскаба́лак, -лка м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Транпыж ’невялікая размечаная палачка для гульні, цурка, чыжык’, ’гульня з такой палачкай’ (Рам. 8). Няясна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Напапа́ ’вертыкальна’ (Яўс.), па рари ’тс’ (Пятк.), напопи ’стаймя’ (ТС). Са спалучэння *на nona, дзе назоўнік суадносяць з поп ’святар’ і ’цурка ў гульні, якую збіваюць палкамі’ (Фасмер, 3, 327).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Папо́к 1, ηοηόκ ’ступа’ (ТС). Этымалагічна тоеснае з поп (гл.); параўн. рус. дыял. поп ’цурка пры гульні ў рюхи, якая падае на мяжу’.
◎ Папо́к 2, папкі ’адуванчык лекавы, Taraxacum officinale Web.’ (Кіс.). Да поп (гл. папаўка).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)