цуро́к

‘струмень’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. цуро́к цуркі́
Р. цурка́ цурко́ў
Д. цурку́ цурка́м
В. цуро́к цуркі́
Т. цурко́м цурка́мі
М. цурку́ цурка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)