цмо́каць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак.

1. Утвараць губамі гук, падобны на гук усмоктвання.

2. каго-што. Гучна цалаваць (разм.).

|| аднакр. цмо́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні.

|| наз. цмо́канне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цмо́каць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. цмо́каю цмо́каем
2-я ас. цмо́каеш цмо́каеце
3-я ас. цмо́кае цмо́каюць
Прошлы час
м. цмо́каў цмо́калі
ж. цмо́кала
н. цмо́кала
Загадны лад
2-я ас. цмо́кай цмо́кайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час цмо́каючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

цмо́каць несов., разг.

1. чмо́кать; (языком) щёлкать, прищёлкивать;

2. (целовать) чмо́кать;

ц. у шчаку́ — чмо́кать в щёку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цмо́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Утвараць губамі гук, падобны гуку ўсмоктвання. Толік спаў і час ад часу смачна цмокаў губкамі. Пальчэўскі. Цмокалі на коней мужчыны, грукалі і скрыпелі вазы... Чорны. Каля плакатаў спыняліся людзі, чыталі, цмокалі языкамі, пасмейваліся. Броўка.

2. каго-што. Разм. Гучна цалаваць. Перш чым прыўзняцца, .. [Артур] ветліва і прыязна адразу ж пачаў цмокаць.. [Марыі] руку і тут жа падаў кветкі. Гроднеў. Ганна Макараўна гучна цмокала.. [Мішку] ў пульхную шчочку, туліла да сябе. Марціновіч.

3. што. Разм. Раскурваючы люльку, смактаць цыбук. Дзядзька Пракоп спяшліва хапаецца за сваю люльку, якая ледзь не пагасла, хуценька цмокае яе. Быкаў. Губы цмокалі цыбук. Пестрак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цмок², выкл.

1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння адрывістага гуку, які атрымліваецца раптоўным раскрыццём сціснутых губ.

2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. цмокаць—цмокнуць (разм.).

Хлопчык ц. у шчаку бабулю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зацмо́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Пачаць цмокаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цмо́кнуць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Аднакр. да цмокаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чмо́кать несов.

1. (губами) цмо́каць;

2. (о чём-л. вязком) чмя́каць;

3. (целовать) разг. цмо́каць, плю́скаць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цо́кать​I несов. цо́каць; (языком) цмо́каць;

цо́кать подко́вами цо́каць падко́вамі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цмо́канне ср., разг.

1. чмо́канье; щёлканье, прищёлкивание;

2. чмо́канье;

1, 2 см. цмо́каць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)