цмок², выкл.
1. Ужыв. гукапераймальна для абазначэння адрывістага гуку, які атрымліваецца раптоўным раскрыццём сціснутых губ.
2. у знач. вык. Ужыв. ў знач. дзеясл. цмокаць—цмокнуць (разм.).
Хлопчык ц. у шчаку бабулю.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)