хі́сткі
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
хі́сткі |
хі́сткая |
хі́сткае |
хі́сткія |
| Р. |
хі́сткага |
хі́сткай
хі́сткае |
хі́сткага |
хі́сткіх |
| Д. |
хі́сткаму |
хі́сткай |
хі́сткаму |
хі́сткім |
| В. |
хі́сткі (неадуш.)
хі́сткага (адуш.) |
хі́сткую |
хі́сткае |
хі́сткія (неадуш.)
хі́сткіх (адуш.) |
| Т. |
хі́сткім |
хі́сткай
хі́сткаю |
хі́сткім |
хі́сткімі |
| М. |
хі́сткім |
хі́сткай |
хі́сткім |
хі́сткіх |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хі́сткі, -ая, -ае.
1. Які хістаецца, ківаецца.
Хісткія галінкі дрэў.
Х. мосцік.
2. перан. Ненадзейны, няпэўны, малапераканальны.
Хісткія довады.
3. перан. Непастаянны ў сваіх поглядах, учынках і пад.
Рэвалюцыянер з яго вельмі х.
|| наз. хі́сткасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хі́сткі
1. ша́ткий, неусто́йчивый; кача́ющийся, коле́блющийся; зы́бкий;
2. перен. (ненадёжный) ша́ткий;
~кае стано́вішча — ша́ткое положе́ние;
3. перен. неустанови́вшийся;
х. хара́ктар — неустанови́вшийся хара́ктер
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хі́сткі, ‑ая, ‑ае.
1. Які хістаецца, ківаецца, пакалыхваецца. На хісткай галінцы крушыны, узмахваючы крылцамі, сядзела птушка. Мележ. Люблю над картай пасядзець, люблю Чытаць геаграфічныя запіскі. І кожнаму зайздрошчу караблю І палубам, прасоленым і хісткім. Панчанка. І мы, каб не перашкаджаць людзям, якія ўжо заняты думкамі пра мора, па хісткіх дошках.. сыходзім на бераг. Сіпакоў. // Няўстойлівы, нетрывалы, які лёгка прыходзіць у рух з-за сваёй зношанасці, трухлявасці і пад. Я ўзбег на ганак Хісткі і пахілы, Крануўся кнопкі Чулага званка. Хведаровіч. Над.. [рэчкай] стаяў туман, а нізкі масток быў хісткі, і насціл на ім заброснеў. Лупсякоў. // Які дрыжыць, мігціць (пра агонь, святло і пад.). Часам загараліся ракеты, заліваючы хісткім святлом усё наваколле. Грахоўскі. // Няцвёрды, няўпэўнены (пра паходку, крок). Тады Люба рашуча адарвала свае рукі ад .. [Петрака] і хісткім крокам пайшла. Асіпенка.
2. перан. Ненадзейны, няпэўны; малапераканальны. Хісткае становішча. Хісткія падставы. □ Праўда, усе гэтыя ўлікі, усе гэтыя доказы вельмі і вельмі хісткія. Ніхто і нідзе не мог прывесці прамога доказу непасрэднага ўдзелу інжынера ў чыгуначных дыверсіях. Лынькоў. Абое яны — дзядзька і цётка — усё яшчэ таілі хісткую надзею. Васілевіч. // Непастаянны ў сваіх поглядах, учынках і пад.; які лёгка паддаецца іншым уплывам. [Лабановіч:] — Я, аб вас я не адважваюся гаварыць гэта, хоць і вы, напэўна, такія ж хісткія, як і я, я — дрэва ў полі, што хіліць галіны туды, куды вецер дзьме. Колас. Селянін у прозе Якуба Коласа так ці інакш цікавіцца рэвалюцыяй, усведамляе новыя сацыяльныя ідэі, якія яна несла, але рэвалюцыянер з яго яшчэ даволі хісткі. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ва́лкі, -ая, -ае (разм.).
1. Які добра і хутка ўвальваецца.
Валкае сукно.
2. Пра паходку: хісткі, з перавальваннем з боку на бок.
|| наз. ва́лкасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
полуусто́йчивый паўусто́йлівы, напаўусто́йлівы; (шаткий, колеблющийся) хі́сткі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
няўсто́йлівы, -ая, -ае.
1. Хісткі; пазбаўлены ўстойлівасці, цвёрдай апоры.
Н. памост.
2. Які часта мяняецца, непастаянны.
Няўстойлівае надвор’е.
3. перан. Які лёгка паддаецца розным уплывам, нястойкі ў сваіх поглядах, перакананнях.
|| наз. няўсто́йлівасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
◎ Пахітлівы ’хісткі, неакрэслены; блытанні^’ (Гарб.). Да хіліць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
забро́снець, ‑ее; зак.
Пакрыцца, зацягнуцца бросняй, цвіллю. [Над рэчкай] стаяў туман, а нізкі масток быў хісткі і насціл на ім заброснеў. Лупсякоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)