ху́тар, -а, мн. -ы́ і (з ліч. 2, 3, 4) ху́тары, -о́ў, м.

Адасоблены сялянскі зямельны ўчастак разам з сядзібай уладальніка.

Жыць на хутары.

|| памянш. хутаро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

|| прым. хутарскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Ху́тар

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ху́тар
Р. Ху́тара
Д. Ху́тару
В. Ху́тар
Т. Ху́тарам
М. Ху́тары

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ху́тар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ху́тар хутары́
ху́тары
Р. ху́тара хутаро́ў
Д. ху́тару хутара́м
В. ху́тар хутары́
ху́тары
Т. ху́тарам хутара́мі
М. ху́тары хутара́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ху́тар м. ху́тор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ху́тар, ‑а, м.

Адасоблены сялянскі зямельны ўчастак разам з сядзібай уладальніка. [Максімка:] Адкуль вы [Шахоўскія] ўзялі столькі злотых, каб прыбраць суседскі хутар? Гурскі. Дзякуючы ўдалай жаніцьбе [з дачкой] багатага кулака ў .. [Яцыны] ёсць добры хутар і нядрэнная гаспадарка. Машара.

[Ад венг. határ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ху́тар-Баро́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Ху́тар-Баро́к
Р. Ху́тар-Барка́
Д. Ху́тар-Барку́
В. Ху́тар-Баро́к
Т. Ху́тар-Барко́м
М. Ху́тар-Барку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мы́за¹, -ы, мн. -ы, мыз, ж.

Сядзіба, хутар у Прыбалтыцы.

|| прым. мы́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ху́тор ху́тар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мы́за

‘хутар’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. мы́за мы́зы
Р. мы́зы мы́з
Д. мы́зе мы́зам
В. мы́зу мы́зы
Т. мы́зай
мы́заю		 мы́замі
М. мы́зе мы́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фальва́рак, -рка, мн. -ркі, -ркаў, м.

1. У феадальнай Польшчы, Літве, Беларусі і Заходняй Украіне: панская гаспадарка з комплексам будынкаў, заснаваная на паншчыннай працы сялян.

2. Невялікая сядзіба пана, хутар.

|| прым. фальварко́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)