Хмяльні́к

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Хмяльні́к
Р. Хмельніка́
Д. Хмельніку́
В. Хмяльні́к
Т. Хмельніко́м
М. Хмельніку́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хмяльні́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хмяльні́к хмельнікі́
Р. хмельніку́ хмельніко́ў
Д. хмельніку́ хмельніка́м
В. хмяльні́к хмельнікі́
Т. хмельніко́м хмельніка́мі
М. хмельніку́ хмельніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хмяльні́к, род. хмельніка́ м. хме́льник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хмяльні́к, хмельніка, м.

Зараснік хмелю. // Месца, дзе расце хмель.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хме́льник хмяльні́к, род. хмельніка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)