хло́паўка
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
хло́паўка |
хло́паўкі |
| Р. |
хло́паўкі |
хло́павак |
| Д. |
хло́паўцы |
хло́паўкам |
| В. |
хло́паўку |
хло́паўкі |
| Т. |
хло́паўкай
хло́паўкаю |
хло́паўкамі |
| М. |
хло́паўцы |
хло́паўках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
хло́паўка ж., см. хлапу́шка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хло́паўка, ‑і, ДМ ‑ўцы, ж.
Тое, што і хлапушка (у 1 знач.). Недзе там, на левым флангу, як удар дзіцячай хлопаўкі, прагучаў адзіночны стрэл. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)