ха́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ха́тка ха́ткі
Р. ха́ткі ха́так
Д. ха́тцы ха́ткам
В. ха́тку ха́ткі
Т. ха́ткай
ха́ткаю		 ха́ткамі
М. ха́тцы ха́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ха́тка ж., уменьш. избу́шка, ха́тка;

◊ х. на куры́ных но́жках — избу́шка на ку́рьих но́жках;

аста́ткі з ха́ткі — после́дние кро́хи;

свая́ х. — ро́дная ма́тка — посл. своя́ ха́тка — родна́я ма́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ха́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Памянш.-ласк. да хата; невялікая хата. Глядзіць [Янка] — стаіць пры моры маленькая рыбацкая хатка. Якімовіч. Неўзабаве гэтая невялічкая хатка на ўскраіне вёскі зрабілася штабам буйнейшай будоўлі на Беларусі. Грахоўскі. Свая хатка — як родная матка. Прыказка.

2. Жыллё бабра і некаторых іншых вадзяных жывёл з галінак, сцёблаў трыснягу і пад. Мінуўшы стройныя бары, Прайшлі б па мокрых кладках І паглядзелі б, як бабры Майструюць дружна хаткі. Свірка. // Гняздо птушкі. А побач з ім, на галінцы клёну, цвіркае верабей, яшчэ ўсё не пакідаючы надзеі выпрасіць у шпака яго новую хатку. Брыль.

•••

Астаткі з хаткі — усё, што ёсць, што засталося.

Хатка на курыных ножках (лапках) — невялікая, старая хата.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ха́та, -ы, ДМ ха́це, мн. -ы, хат, ж.

1. Жылая сялянская пабудова, зрубленая з бярвення.

2. Унутраная частка такой пабудовы.

Х. была чыста прыбрана.

За чысцінёй у хаце сочаць, але ад парога хаты не мятуць (з нар.).

3. Асобны сялянскі двор, гаспадарка; асобная сям’я.

Пасёлак у дваццаць хат.

|| памянш. ха́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж. (да 1 і 2 знач.).

|| прым. ха́тні, -яя, -яе (да 1 і 2 знач.).

Хатнія дзверы.

Хатнія рэчы.

Хатняя работа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

касабо́кі, -ая, -ае.

3 касым, крывым бокам.

Касабокая хатка.

|| наз. касабо́касць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

землябі́тны, -ая, -ае.

Зроблены са шчыльна збітай зямлі з дабаўленнем вяжучых рэчываў.

Землябітная хатка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

избу́шка ха́тка, -кі ж., хаці́нка, -кі ж.;

◊

избу́шка на ку́рьих но́жках ха́тка на куры́ных но́жках.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

старо́жка, -і, ДМ -жцы, мн. -і, -жак, ж.

1. Памяшканне для стоража, невялікая хатка.

2. Жанчына-стораж (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

доми́шко м., уменьш. дамо́к, -мка́ м., ха́тка, -кі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

незайздро́сны, -ая, -ае.

1. Які не адчувае зайздрасці да каго-н.

Н. чалавек.

2. Дрэнны, няважны, які не выклікае зайздрасці.

Незайздросная хатка.

|| наз. незайздро́снасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)