хару́нжы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. хару́нжы хару́нжыя
Р. хару́нжага хару́нжых
Д. хару́нжаму хару́нжым
В. хару́нжага хару́нжых
Т. хару́нжым хару́нжымі
М. хару́нжым хару́нжых

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хару́нжы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. Казацкі афіцэрскі чын, роўны падпаручніку, ужываецца і ў сучасных арміях некаторых краін, а таксама асоба, якая мае гэты чын.

2. Сцяганосец у войску (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хару́нжы сущ., воен., уст. хору́нжий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хару́нжы, ‑ага, м.

Гіст.

1. Сцяганосец у войску.

2. Малодшы афіцэрскі чын у казацкім войску. // Асоба, якая мела такі чын.

[Польск. chorąży.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хору́нжий воен., уст. хару́нжы, -жага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)