Verbum

анлайнавы слоўнік

хару́нжы

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хару́нжы, -ага, мн. -ыя, -ых, м.

1. Казацкі афіцэрскі чын, роўны падпаручніку, ужываецца і ў сучасных арміях некаторых краін, а таксама асоба, якая мае гэты чын.

2. Сцяганосец у войску (гіст.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хару́нжы сущ., воен., уст. хору́нжий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хару́нжы, ‑ага, м.

Гіст.

1. Сцяганосец у войску.

2. Малодшы афіцэрскі чын у казацкім войску. // Асоба, якая мела такі чын.

[Польск. chorąży.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Харунжы 5/310; 11/31

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

харунжы

т. 16, с. 553

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хару́нжы, хару́жы

(польск. chorąży)

1) сцяганосец у войску сярэдневяковай Польшчы;

2) асоба, якая кіравала арганізацыяй баярскага і шляхецкага апалчэння ў Вялікім княстве Літоўскім;

3) малодшы афіцэрскі чын у казацкім войску;

4) харунжы (адпавядае званню малодшага лейтэнанта) у сучаснай польскай арміі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Харунжы А. М. 8/34

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хору́нжий воен., уст. хару́нжы, -жага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chorąży

1. харунжы;

2. сцяганосец;

chorąży pokoju — сцяганосец міру

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)