хаджа́лы, -ая, -ае (разм.).

1. Які многа бываў дзе-н.; бывалы.

2. Пра каня: які хадзіў у запрэжцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хаджа́лы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хаджа́лы хаджа́лая хаджа́лае хаджа́лыя
Р. хаджа́лага хаджа́лай
хаджа́лае		 хаджа́лага хаджа́лых
Д. хаджа́ламу хаджа́лай хаджа́ламу хаджа́лым
В. хаджа́лы (неадуш.)
хаджа́лага (адуш.)		 хаджа́лую хаджа́лае хаджа́лыя (неадуш.)
хаджа́лых (адуш.)
Т. хаджа́лым хаджа́лай
хаджа́лаю		 хаджа́лым хаджа́лымі
М. хаджа́лым хаджа́лай хаджа́лым хаджа́лых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хаджа́лы

1. (о человеке) быва́лый;

2. (о лошади) ходи́вший в упря́жке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаджа́лы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Які многа бываў дзе‑н.; бывалы. Хаджалы чалавек.

2. Які хадзіў у запрэжцы (пра каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перахожы (піряхо́жый) ’мінак, прахожы’ (Мік., Нас.), перахажа́ць ’пераходзіць з месца на месца; праходзіць’, перахажа́лы, пераходны ’які праходзіць побач’ (Нас.), рус. смал. перехо́жий. Калька з рус. прохожий ’тс’, параўн. ст.-бел. переходень (XVII ст.) і проходень ’тс’, а таксама адпаведнік рус. перехожий (“калики перехожие”) — хаджа́лы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)