фарбава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фарбава́льны |
фарбава́льная |
фарбава́льнае |
фарбава́льныя |
| Р. |
фарбава́льнага |
фарбава́льнай
фарбава́льнае |
фарбава́льнага |
фарбава́льных |
| Д. |
фарбава́льнаму |
фарбава́льнай |
фарбава́льнаму |
фарбава́льным |
| В. |
фарбава́льны (неадуш.)
фарбава́льнага (адуш.) |
фарбава́льную |
фарбава́льнае |
фарбава́льныя (неадуш.)
фарбава́льных (адуш.) |
| Т. |
фарбава́льным |
фарбава́льнай
фарбава́льнаю |
фарбава́льным |
фарбава́льнымі |
| М. |
фарбава́льным |
фарбава́льнай |
фарбава́льным |
фарбава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
адбе́льна-фарбава́льны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
адбе́льна-фарбава́льны |
адбе́льна-фарбава́льная |
адбе́льна-фарбава́льнае |
адбе́льна-фарбава́льныя |
| Р. |
адбе́льна-фарбава́льнага |
адбе́льна-фарбава́льнай
адбе́льна-фарбава́льнае |
адбе́льна-фарбава́льнага |
адбе́льна-фарбава́льных |
| Д. |
адбе́льна-фарбава́льнаму |
адбе́льна-фарбава́льнай |
адбе́льна-фарбава́льнаму |
адбе́льна-фарбава́льным |
| В. |
адбе́льна-фарбава́льны (неадуш.)
адбе́льна-фарбава́льнага (адуш.) |
адбе́льна-фарбава́льную |
адбе́льна-фарбава́льнае |
адбе́льна-фарбава́льныя (неадуш.)
адбе́льна-фарбава́льных (адуш.) |
| Т. |
адбе́льна-фарбава́льным |
адбе́льна-фарбава́льнай
адбе́льна-фарбава́льнаю |
адбе́льна-фарбава́льным |
адбе́льна-фарбава́льнымі |
| М. |
адбе́льна-фарбава́льным |
адбе́льна-фарбава́льнай |
адбе́льна-фарбава́льным |
адбе́льна-фарбава́льных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фарбава́льны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фарбавання. Фарбавальны цэх. // Прызначаны для фарбавання. Фарбавальная машына.
2. Які мае ў сваім складзе фарбу, служыць для афарбоўвання. Фарбавальнае рэчыва. Фарбавальныя расліны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сума́х 1, ‑у, м.
Паўднёвае дрэва або куст сямейства сумахавых, з якіх атрымліваюць дубільныя, фарбавальныя і лекавыя рэчывы.
[Араб.]
сума́х 2, ‑а, м.
Аднабаковы бязворсавы кілім з буйнымі ўзорамі. характэрны для азербайджанскага народнага мастацтва.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)