Verbum

анлайнавы слоўнік

уцяка́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уцяка́нне ср., в разн. знач. убега́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уцяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. уцякаць ² — уцячы ² (у 1–3 знач.); уцёкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бе́ганье

1. бе́ганне, -ння ср.;

2. уцяка́нне, -ння ср.;

3. уніка́нне, -ння ср., цура́нне, -ння ср.; см. бе́гать^1—3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сбега́ние ср.

1. збяга́нне, -ння ср.; сцяка́нне, -ння ср.;

2. уцяка́нне, -ння ср., збяга́нне, -ння ср.; (бегство — ещё) уцёкі, -каў мн.; см. сбега́ть^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

убега́ние ср.

1. бяга́, -гі́ ж.; выбяга́нне, -ння ср.; адбяга́нне, -ння ср.; забяга́нне, -ння ср.;

2. уцяка́нне, -ння ср.; збяга́нне, -ння ср.; см. убега́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухо́д^I м. (действие по глаг. уходи́ть^I)

1. адыхо́д, -ду м.; (выход) вы́хад, -ду м.; (исчезновение) знікне́нне, -ння ср.; неоконч. зніка́нне, -ння ср.; пакіда́нне, -ння ср.;

2. (бегство) уцёкі, -каў ед. нет, уцяка́нне, -ння ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)