ухвалі́ць, -алю́, -а́ліш, -а́ліць; -а́лены; зак., што.

Даць станоўчую ацэнку, прызнаць добрым, правільным, дапушчальным.

У. задуму.

У. план развіцця гаспадаркі.

|| незак. ухваля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. ухвале́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ухвалі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ухвалю́ ухва́лім
2-я ас. ухва́ліш ухва́ліце
3-я ас. ухва́ліць ухва́ляць
Прошлы час
м. ухвалі́ў ухвалі́лі
ж. ухвалі́ла
н. ухвалі́ла
Загадны лад
2-я ас. ухвалі́ ухвалі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ухвалі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ухвалі́ць сов.

1. одо́брить;

у. пачы́н — одо́брить почи́н;

2. (санкционировать) утверди́ть;

у. план — утверди́ть план

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухвалі́ць, ухвалю, ухваліш, ухваліць; зак., што.

1. Даць станоўчую ацэнку чаму‑н. Ухваліць задуму. Ухваліць ініцыятыву. □ Леанід непакоіўся, што таварышы могуць не ўхваліць яго ўчынак, і падрыхтаваўся абараняцца. Шахавец. У .. [Кастуся] ўжо даўно была свая запаветная мара — паступіць у Нясвіжскую семінарыю. .. Навука яму давалася лёгка, і страшыла толькі тое, ці ўхваліць гэты намер бацька... С. Александровіч.

2. Афіцыйна адобрыць, прыняць, зацвердзіць. Ухваліць план развіцця гаспадаркі. □ Райком партыі ўхваліў пастанову партсхода. Дуброўскі. // Разм. Прыняць афіцыйнае рашэнне, пастанавіць. На камсамольскім сходзе стаяла адно пытанне: дапамога калгасу ва ўборцы ўраджаю. Ухвалілі: кожны камсамолец працуе ў калгасе два дні. Сташэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухваля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да ухваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухва́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ухваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухвале́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ухваляць — ухваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтарызава́ць, -зу́ю, -зу́еш, -зу́е; -зу́й; -зава́ны; зак. і незак., што (кніжн.).

Адобрыць (адабраць), ухваліць (ухваляць) форму, від свайго твора, вынаходства (для ўзнаўлення, выдання і пад.).

Аўтарызаваны пераклад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адо́брыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго-што.

Прызнаць добрым, правільным; ухваліць.

А. работу арганізацыі.

А. праект пастановы.

|| незак. адабра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і адо́брываць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. адабрэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

одо́брить сов.

1. (похвалить) адо́брыць, пахвалі́ць;

2. (разрешить) адо́брыць, ухвалі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)