уто́ўчаны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уто́ўчаны |
уто́ўчаная |
уто́ўчанае |
уто́ўчаныя |
| Р. |
уто́ўчанага |
уто́ўчанай уто́ўчанае |
уто́ўчанага |
уто́ўчаных |
| Д. |
уто́ўчанаму |
уто́ўчанай |
уто́ўчанаму |
уто́ўчаным |
| В. |
уто́ўчаны (неадуш.) уто́ўчанага (адуш.) |
уто́ўчаную |
уто́ўчанае |
уто́ўчаныя (неадуш.) уто́ўчаных (адуш.) |
| Т. |
уто́ўчаным |
уто́ўчанай уто́ўчанаю |
уто́ўчаным |
уто́ўчанымі |
| М. |
уто́ўчаным |
уто́ўчанай |
уто́ўчаным |
уто́ўчаных |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уто́ўчаны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уто́ўчаны |
уто́ўчаная |
уто́ўчанае |
уто́ўчаныя |
| Р. |
уто́ўчанага |
уто́ўчанай уто́ўчанае |
уто́ўчанага |
уто́ўчаных |
| Д. |
уто́ўчанаму |
уто́ўчанай |
уто́ўчанаму |
уто́ўчаным |
| В. |
уто́ўчаны (неадуш.) уто́ўчанага (адуш.) |
уто́ўчаную |
уто́ўчанае |
уто́ўчаныя (неадуш.) уто́ўчаных (адуш.) |
| Т. |
уто́ўчаным |
уто́ўчанай уто́ўчанаю |
уто́ўчаным |
уто́ўчанымі |
| М. |
уто́ўчаным |
уто́ўчанай |
уто́ўчаным |
уто́ўчаных |
Кароткая форма: уто́ўчана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уто́ўчаны
1. втолчённый;
2. утолчённый, растолчённый;
3. разг. уплотнённый, утрамбо́ванный, уби́тый;
1-3 см. утаўчы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уто́ўчаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад утаўчы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)