усто́яны, -ая, -ае.

Які стаў гатовым для ўжывання ў выніку доўгага стаяння ў адпаведных умовах.

Устояная наліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

усто́яны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усто́яны усто́яная усто́янае усто́яныя
Р. усто́янага усто́янай
усто́янае		 усто́янага усто́яных
Д. усто́янаму усто́янай усто́янаму усто́яным
В. усто́яны (неадуш.) усто́яную усто́янае усто́яныя (неадуш.)
Т. усто́яным усто́янай
усто́янаю		 усто́яным усто́янымі
М. усто́яным усто́янай усто́яным усто́яных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усто́яны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усто́яны усто́яная усто́янае усто́яныя
Р. усто́янага усто́янай
усто́янае		 усто́янага усто́яных
Д. усто́янаму усто́янай усто́янаму усто́яным
В. усто́яны (неадуш.) усто́яную усто́янае усто́яныя (неадуш.)
Т. усто́яным усто́янай
усто́янаю		 усто́яным усто́янымі
М. усто́яным усто́янай усто́яным усто́яных

Крыніцы: krapivabr2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усто́яны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. усто́яны усто́яная усто́янае усто́яныя
Р. усто́янага усто́янай
усто́янае		 усто́янага усто́яных
Д. усто́янаму усто́янай усто́янаму усто́яным
В. усто́яны
усто́янага		 усто́яную усто́янае усто́яныя
Т. усто́яным усто́янай
усто́янаю		 усто́яным усто́янымі
М. усто́яным усто́янай усто́яным усто́яных

Кароткая форма: усто́яна.

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

усто́яны (о жидкостях) устоя́вшийся

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усто́яны, ‑ая, ‑ае.

Які стаў гатовым для ўжывання ў выніку доўгага стаяння ў адпаведных умовах. Устояны квас. Устояная наліўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устоя́вшийся

1. прич. які́ (што) устая́ўся;

2. прил. (о жидкости) усто́яны;

3. прил., перен. ста́лы;

устоя́вшийся хара́ктер ста́лы хара́ктар.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)