ураўнава́жанне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ураўнава́жанне
Р. ураўнава́жання
Д. ураўнава́жанню
В. ураўнава́жанне
Т. ураўнава́жаннем
М. ураўнава́жанні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ураўнава́жанне ср. уравнове́шение

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ураўнава́жанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ураўнаважыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уравнове́шение ураўнава́жанне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кампенса́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Аплата, узнагарода за якую-н. работу; пакрыццё выдаткаў.

Грашовая к.

2. Ураўнаважанне, выраўноўванне ў арганізме парушаных функцый (спец.).

К. пароку сэрца.

|| прым. кампенсацы́йны, -ая, -ае (да 1 знач.) і кампенсато́рны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Кампенсацыйныя выплаты.

Кампенсаторныя здольнасці арганізма.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)