упо́тайкі

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
упо́тайкі - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

упо́тайкі, прысл.

Тое, што і употай. А на развітанне бацька, употайкі выцершы скупую мужчынскую слязу, дадаў: «Толькі жыві праўдай. Ведай: праўда святлей за сонца». Гурскі. Толькі сёмага лістапада Саша зразумела значэнне сцягоў, якія ўпотайкі пашыла і перадала Даніку. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

упо́тай і упо́тайкі, прысл.

Непрыметна для іншых, тайком, цішком.

У. назіраць за кім-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упо́тай и упо́тайкі нареч. тайко́м, укра́дкой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укра́дкой нареч. крадко́м; (тайком) упо́тай; (крадучись) кра́дучыся, упо́тайкі; цішко́м;

укра́дкой взгляну́ть крадко́м (упо́тай, упо́тайкі) гля́нуць;

пробра́ться в сад укра́дкой прабра́цца ў сад кра́дучыся (упо́тай, упо́тайкі, цішко́м).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вта́йне нареч.

1. (тайно) упо́тай, упо́тайкі, по́тайкам, тайко́м;

2. (в глубине души) у глыбіні́ душы́, упо́тай, упо́тайкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кра́дучись нареч. кра́дучыся, крадко́м; (тайком) упо́тай, упо́тайкі, тайко́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тайко́м нареч. упо́тай, упо́тайкі, по́тайкі, тайко́м, патае́мна, цішко́м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Таі́м ’патаемна, употайкі’ (Бяльк.). У аснове прасл. *tajemъ, дзеепрыметнік залежнага стану ад таіць (гл. наступнае слова), параўн. таемны (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дно, дна, мн. дны, дноў, н.

1. Грунтавая паверхня пад вадой.

Д. возера.

Пайсці на дно.

2. Ніжняя частка паглыблення, катлавана, рова і пад.

Д. ямы.

3. Ніз пасудзіны, скрынкі, судна.

На самым дне бочкі.

4. перан. Глыбінная частка чаго-н.

На дне памяці.

5. перан. Асяроддзе дэкласаваных, заняпалых людзей.

Д. грамадства.

◊

Да дна — да канца, цалкам і поўнасцю.

На дне душы — унутрана, употайкі, падсвядома.

|| памянш. дне́чка, -а, мн. -і, -аў, н. (да 3 знач.) і до́нца, -а, мн. -ы, -аў, н. (да 3 знач.).

|| прым. до́нны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)