упира́ть несов.
1. упіра́ць;
упира́ть ру́ку в бок упіра́ць ру́ку ў бок;
2. перен. (глаза, взор), разг. упіра́ць; утаро́пліваць;
3. перен. (настоятельно указывать, подчёркивать значение), разг. падкрэ́сліваць; рабі́ць упо́р, упіра́ць;
упира́ть на схо́дство явле́ний падкрэ́сліваць падабе́нства з’яў; рабі́ць упо́р (упіра́ць) на падабе́нства з’яў;
4. (красть) прост. пе́рці;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упіра́ць несов.
1. разг. (впихивать, втискивать) впира́ть;
2. разг. вта́скивать, ввола́кивать;
3. упира́ть;
4. разг. (навязывать) всу́чивать;
1-4 см. упе́рці 1-4
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
утыка́тьI несов. (к уткну́ть) разг.
1. (упирать во что-л.) упіра́ць; (втыкать) обл. утыка́ць;
2. (погружать во что-л.) утыка́ць; (прятать во что-л.) хава́ць;
3. перен. (неподвижно устремлять — глаза, взгляд) упіра́ць, утаро́пліваць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упере́ть сов.
1. упе́рці; см. упира́ть 1;
2. перен. (глаза, взор), разг. упе́рці; утаро́піць;
упере́ть глаза́ в сте́ну упе́рці (утаро́піць) во́чы ў сцяну́;
3. перен., разг. (настоятельно указать, подчеркнуть значение) падкрэ́сліць; зрабі́ць упо́р;
4. (украсть) прост. спе́рці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
упира́ться
1. в разн. знач. упіра́цца;
упира́ться лбом в сте́нку упіра́цца лбом у сцяну́;
всё э́то де́ло упира́ется в недоста́ток вре́мени уся́ гэ́та спра́ва ўпіра́ецца ў недахо́п ча́су;
2. перен., разг. упіра́цца; (упрямиться — ещё) упа́рціцца, нараві́цца, нату́рыцца;
3. страд. упіра́цца; утаро́плівацца; см. упира́ть 1, 2;
упира́ться рука́ми и нога́ми упіра́цца рука́мі і нага́мі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)