упа́рта

прыслоўе, утворана ад прыметніка

станоўч. выш. найвыш.
упа́рта - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

упа́рта нареч.

1. упо́рно, насто́йчиво;

2. упря́мо;

1, 2 см. упа́рты 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упа́рціцца, -рчуся, -рцішся, -рціцца; незак.

Упарта не згаджацца на што-н., з чым-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упря́мо нареч. упа́рта;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насто́йчиво нареч. насто́йліва; упа́рта;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упо́рно нареч. упа́рта, цвёрда;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зало́жна, прысл.

Абл. Бесперапынна, настойліва, упарта. Антось заложна і цярпліва У землю ўкладваў свае сілы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бунтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; незак.

1. Падымаць бунт¹, удзельнічаць у бунце¹.

2. каго-што. Падбухторваць да бунту¹.

Б. народ.

3. перан. Пратэставаць, упарта не згаджацца.

Не магу вечарам дзяжурыць: жонка бунтуе.

4. каго. Збіваць з толку.

Ты мяне не бунтуй, я сам разбяруся.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прала́з, ‑у, м.

Адтуліна, вузкі праход, праз якія можна пралезці, прайсці. [Васіль] пачаў яшчэ больш упарта і настойліва другой рукою разграбаць пралаз... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настоя́тельно нареч.

1. (настойчиво) насто́йліва; (упорно) упа́рта;

2. (крайне нужно) пі́льна, пі́льна патрэ́бна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)