упа́рта прысл, упа́рты

1. (вельмі настойлівы) behrrlich; hrtnäckig (цвёрды);

2. (незгаворлівы) igensinnig; nchdrücklich, drngend, nständig (пра просьбу і г. д.);

упа́рта чалаве́к igensinniger Mensch, Strrkopf m -(e)s, -köpfe, Dckkopf m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

obstinately

[ˈɑ:bstɪnətli]

adj.

упа́рта; нараві́ста, упо́рыста

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

persist

[pərˈsɪst]

v.

1) насто́йліва, упа́рта праця́гваць

2) (in) упа́рта трыма́цца, не адступа́ць, не здава́цца; упіра́цца

He persisted in his opinion — Ён упа́рта трыма́ўся свае́ ду́мкі

3) трыва́ць; не перастава́ць існава́ць

On high mountains snow persists throughout the year — На высо́кіх гара́х сьнег ляжы́ць уве́сь год

4) сьцьвярджа́ць; каза́ць зно́ў і зно́ў

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

lay siege (to)

а) аблажы́ць во́йскам, асадзі́ць о́рад, крэ́пасьць)

б) упа́рта намага́цца дасягну́ць чаго́

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

маўча́ць schwigen* vi, [stll schwigen*];

упа́рта маўча́ць hrtnäckig schwigen*;

маўча́ць! still!, sei [seid, sien Sie] still!; halťs Maul! (груб);

прыму́сіць каго маўча́ць j-n mndtot mchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

zäh

1.

a

1) цвёрды (пра мяса)

2) вя́зкі (пра метал)

3) упа́рты, трыва́лы

~es Gedächtnis — до́брая па́мяць

2.

adv

1) упа́рта, цвёрда, сто́йка

2) паво́льна, з ця́жкасцю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

buck

I [bʌk]

1.

n., pl. bucks or (coll) buck

1) саме́ц -ца́ m.; але́нь -я m.; казёл -ла́ m., бара́н -а́ m.

2) малады́ франт

3) informal мужчы́на -ы m.

2.

adj.

мужчы́нскі

a buck rabbit — саме́ц труса́

II [bʌk]

v.

а) informal упа́рта супраціўля́цца, упа́рціцца

б) (пра каня́) става́ць ду́ба, брыка́цца

- buck for

III [bʌk]

n.

1) ко́злы (для пілава́ньня), сталю́га f.

2) казёл -ла́ m. (для гімна́стыкі)

IV [bʌk]

n., Sl.

даля́р -а, бакс -а m.

- pass the buck

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

hammer

[ˈhæmər]

1.

n.

1) мо́лат -а, малато́к -ка́ m.

2) малато́чак -ка m. (у ро́зных мэхані́змах)

3) уда́рнік -а m. (у па́льнай збро́і)

4) Anat. малато́чак -ка m. (вушна́я ко́стачка)

to come or go under the hammer — быць прада́дзеным з малатка́ (на аўкцыёне)

hammer and tongs — усі́мі сі́ламі

2.

v.t.

1) біць, заганя́ць, прыбіва́ць малатко́м

2) кава́ць; зьбіва́ць (як малатко́м)

3) дзяўбці́, убіва́ць

to hammer into one’s head — убіва́ць каму́ ў галаву́

4) дабіва́цца чаго́ вялі́кімі намага́ньнямі

to hammer at — упа́рта працава́ць над чым

- hammer and sickle

- hammer away

- hammer out

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)