унісо́нны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
унісо́нны |
унісо́нная |
унісо́ннае |
унісо́нныя |
| Р. |
унісо́ннага |
унісо́ннай
унісо́ннае |
унісо́ннага |
унісо́нных |
| Д. |
унісо́ннаму |
унісо́ннай |
унісо́ннаму |
унісо́нным |
| В. |
унісо́нны (неадуш.)
унісо́ннага (адуш.) |
унісо́нную |
унісо́ннае |
унісо́нныя (неадуш.)
унісо́нных (адуш.) |
| Т. |
унісо́нным |
унісо́ннай
унісо́ннаю |
унісо́нным |
унісо́ннымі |
| М. |
унісо́нным |
унісо́ннай |
унісо́нным |
унісо́нных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
унісо́нны, ‑ая, ‑ае.
Які адначасова гучыць; пабудаваны на адначасовым гучанні аднолькавых гукаў. Унісоннае спяванне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)