унармава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
унармава́ны |
унармава́ная |
унармава́нае |
унармава́ныя |
| Р. |
унармава́нага |
унармава́най унармава́нае |
унармава́нага |
унармава́ных |
| Д. |
унармава́наму |
унармава́най |
унармава́наму |
унармава́ным |
| В. |
унармава́ны (неадуш.) унармава́нага (адуш.) |
унармава́ную |
унармава́нае |
унармава́ныя (неадуш.) унармава́ных (адуш.) |
| Т. |
унармава́ным |
унармава́най унармава́наю |
унармава́ным |
унармава́нымі |
| М. |
унармава́ным |
унармава́най |
унармава́ным |
унармава́ных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
унармава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
унармава́ны унармірава́ны |
унармава́ная унармірава́ная |
унармава́нае унармірава́нае |
унармава́ныя унармірава́ныя |
| Р. |
унармава́нага унармірава́нага |
унармава́най унармава́нае унармірава́най унармірава́нае |
унармава́нага унармірава́нага |
унармава́ных унармірава́ных |
| Д. |
унармава́наму унармірава́наму |
унармава́най унармірава́най |
унармава́наму унармірава́наму |
унармава́ным унармірава́ным |
| В. |
унармірава́ны унармірава́нага унармава́ны (неадуш.) унармава́нага (адуш.) |
унармава́ную унармірава́ную |
унармава́нае унармірава́нае |
унармірава́ныя унармірава́ных унармава́ныя (неадуш.) унармава́ных (адуш.) |
| Т. |
унармава́ным унармірава́ным |
унармава́най унармава́наю унармірава́най унармірава́наю |
унармава́ным унармірава́ным |
унармава́нымі унармірава́нымі |
| М. |
унармава́ным унармірава́ным |
унармава́най унармірава́най |
унармава́ным унармірава́ным |
унармава́ных унармірава́ных |
Кароткая форма: унармава́на
унармірава́на.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
унармава́ны прич., прил. нормиро́ванный;
у. рабо́чы дзень — нормиро́ванный рабо́чий день
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
унармава́ны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад унармаваць.
2. у знач. прым. Вызначаны ў якасці нормы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)