умацо́ўванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. умацо́ўванне
Р. умацо́ўвання
Д. умацо́ўванню
В. умацо́ўванне
Т. умацо́ўваннем
М. умацо́ўванні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

умацо́ўванне ср. укрепле́ние; упроче́ние; см. умацо́ўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

умацо́ўванне, ‑я, м.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. умацоўваць — умацаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

умацава́ць, -цу́ю, -цу́еш, -цу́е; -цу́й; -цава́ны; зак.

1. што. Зрабіць мацнейшым, больш устойлівым.

У. дамбы.

2. што. Стварыць абарончыя збудаванні дзе-н., забяспечыць сродкамі абароны.

У. подступы да горада.

3. каго-што. Зрабіць больш моцным, здаровым, стойкім.

Добрае харчаванне і свежае паветра ўмацавалі хворага.

У. нервы.

У. здароўе.

4. перан., што. Зрабіць надзейным, цвёрдым, устойлівым.

У. сваё становішча.

У. дысцыпліну.

|| незак. умацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае; наз. умацо́ўванне, -я, н.

|| наз. умацава́нне, -я, н.

|| прым. умацава́льны, -ая, -ае.

Умацавальныя адкосы.

Умацавальныя збудаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

упрочне́ние умацава́нне, -ння ср., умацо́ўванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упро́чение книжн. умацава́нне, -ння ср., замацава́нне, -ння ср.; усталява́нне, -ння ср.; неоконч. умацо́ўванне, -ння ср., замацо́ўванне, -ння ср., усталёўванне, -ння ср.; см. упро́чивать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

крепле́ние

1. (действие) мацава́нне, -ння ср., умацо́ўванне, -ння ср.;

2. горн. мацава́нне, -ння ср.;

3. (приспособление для скрепления, укрепления) мацава́нне, -ння ср.;

крепле́ние для лыж мацава́нне для лыж;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утвержде́ние

1. (действие) устанаўле́нне, -ння ср., усталява́нне, -ння ср.; умацава́нне, -ння ср., угрунтава́нне, -ння ср.; замацава́нне, -ння ср.; неоконч. устана́ўліванне, -ння ср., усталёўванне, -ння ср.; умацо́ўванне, -ння ср.; угрунто́ўванне, -ння ср.; замацо́ўванне, -ння ср.;

2. зацвярджэ́нне, -ння ср.; сцвярджэ́нне, -ння ср.;

3. умацава́нне, -ння ср.; перакана́нне, -ння ср.; неоконч. умацо́ўванне, -ння ср.; перако́нванне, -ння ср.; упэ́ўніванне, -ння ср.; см. утвержда́ть​ 1—3;

4. (мнение) сцве́рджанне, -ння ср., сцвярджэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

укрепле́ние

1. (действие) умацава́нне, -ння ср.; неоконч. умацо́ўванне, -ння ср.; прымацава́нне, -ння ср.; неоконч. прымацо́ўванне, -ння ср.; см. укрепи́ть, укрепля́ть;

2. в др. знач. умацава́нне, -ння ср.;

доби́ться укрепле́ния трудово́й дисципли́ны дабі́цца ўмацава́ння працо́ўнай дысцыплі́ны;

долговре́менное укрепле́ние воен. даўгача́снае ўмацава́нне;

береговы́е укрепле́ния воен. берагавы́я ўмацава́нні;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)