узбро́іць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
узбро́ю |
узбро́ім |
| 2-я ас. |
узбро́іш |
узбро́іце |
| 3-я ас. |
узбро́іць |
узбро́яць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
узбро́іў |
узбро́ілі |
| ж. |
узбро́іла |
| н. |
узбро́іла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
узбро́й |
узбро́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
узбро́іўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
узбро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., каго-што.
1. Забяспечыць сродкамі для вядзення вайны, бою (зброяй, тэхнікай і пад.).
У. армію.
У. атрад вінтоўкамі.
2. перан., чым. Забяспечыць сродкамі для якой-н. дзейнасці.
У. гаспадарку навейшай тэхнікай.
Узброеным вокам (пры дапамозе аптычных прылад).
|| незак. узбро́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. узбрае́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
узбро́іць сов., в разн. знач. вооружи́ть;
у. а́рмію — вооружи́ть а́рмию;
у. прамысло́васць но́вай тэ́хнікай — вооружи́ть промы́шленность но́вой те́хникой
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узбро́іць, узброю, узброіш, узброіць; зак., каго-што.
1. Забяспечыць зброяй, сродкамі для вядзення бою. Узброіць атрад вінтоўкамі. Узброіць армію. □ У першыя дні вайны Карнееў сабраў у насельніцтва паляўнічыя стрэльбы і ўзброіў сельскі актыў. Залескі.
2. чым. Забяспечыць прыладамі, прыстасаваннямі для якой‑н. дзейнасці. Узброіць тэхнікай. // перан. Даць якія‑н. веды, звесткі і пад., неабходныя для якой‑н. дзейнасці. Узброіць вучняў грунтоўнымі ведамі асноў навук. □ — Што дала мне студыя? Узброіла неабходнымі ведамі і навучыла карыстацца імі ў практыцы. Сяргейчык. Партыя ўзброіла пісьменнікаў ясным разуменнем задач літаратуры ў эпоху будаўніцтва камунізма. Казека.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вооружи́ть сов.
1. в разн. знач. узбро́іць;
вооружи́ть а́рмию узбро́іць а́рмію;
вооружи́ть промы́шленность но́вой те́хникой узбро́іць прамысло́васць но́вай тэ́хнікай;
вооружи́ть зна́ниями узбро́іць ве́дамі;
2. перен. (против кого-л.) падбухто́рыць, падбі́ць, настро́іць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
узбро́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да узброіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
даўзбро́іць, ‑рою, ‑роіш, ‑роіць; зак., каго-што.
Узброіць дадаткова.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узбро́йваць несов., в разн. знач. вооружа́ть; см. узбро́іць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вааружы́ць ’узброіць’ (КТС). З рус. вооружить.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пераўзбро́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак., каго-што.
Узброіць па-новаму, нанава.
П. армію.
|| незак. пераўзбро́йваць, -аю, -аеш, -ае.
|| звар. пераўзбро́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца; незак. пераўзбро́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. пераўзбрае́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)